Blog
Η σελίδα αυτή συγκεντρώνει εν είδει αρχείου διάφορες σκέψεις για τη δύσκολη κατάσταση που βιώνει η Ελλάδα, τις οποίες έχω δημοσιεύσει τον τελευταίο καιρό καθώς συνέβαιναν τα γεγονότα. Πηγάζουν από την Αθήνα, από την καθημερινή επαφή με τους δρόμους, με την αυθαιρεσία, με το ψεύδος, με την παθητικότητα, με την αμηχανία και με την αδικία. Ευτυχώς, βρήκαν απήχηση σε αμέτρητες γωνιές του κυβερνοχώρου, πέρασαν από blog σε blog, έφτασαν και στα «επίσημα» μέσα και ενίοτε επιστέφουν με τη μορφή σύντομων μηνυμάτων για να μου δώσουν τη μεγαλύτερη χαρά που μπορεί να δεχθεί όποιος διατυπώνει γραπτώς μια σκέψη: αυτή του να μάθει πως υπάρχει κάποιος, κάπου, που χαίρεται να τη διαβάσει. Όλες αυτές οι μαρτυρίες –όσες με ενθαρρύνουν και όσες με κατακρίνουν– με έχουν βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση του κόσμου όπου ζούμε. Για αυτό αξίζει τον κόπο να γράφεις.
|
Την ευγνωμοσύνη |
Συνέντευξη RAC1
- Πληροφοριακά Στοιχεία
![]() |
Συνεντεύξεις με τον Κώστα Βαξεβάνη και τον Πέδρο Ολάγια στην είδηκή εκπομπή από την Αθήνα του ισπανικού ραδιοφωνικού σταθμού RAC1 (18/12/12) |
Ακολουθώντας τα στοιχεία
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Στα σχεδόν τρία χρόνια «κρίσης» και «διασώσεων» στην Ελλάδα, τα μοναδικά «μέτρα» που πραγματικά έχουν πετύχει τον «στόχο» τους είναι αυτά που απ'την πρώτη στιγμή αποσκοπούσαν στην μείωση του ύψους των αμοιβών στην αγορά εργασίας, στον κατακερματισμό των δημοσίων υπηρεσιών, στην υποχώρηση των κοινωνικών κατακτήσεων, στην αποδυνάμωση των δημοκρατικών δομών και την εκχώρηση των δημοσίων αγαθών σε ιδιωτικά χέρια. Δεν είναι ειρωνεία, είναι η θλιβερή πραγματικότητα: είναι η απόδειξη πως όλες οι πράξεις αυτών οι οποίοι διαχειρίζονται σήμερα αυτήν την «κρίση» δεν αποσκοπούν στο να βάλουν ένα τέλος αλλά στο να αποκομίσουν το μέγιστο κέρδος για προσωπικό τους όφελος.
Το αποτέλεσμα είναι η διαρκής και ατιμώρητη λεηλασία μιας χώρας και ενός λαού εν ονόματι ενός αμφιλεγόμενου «χρέους»: στα εργασιακά –περικόπτοντας μισθούς και δικαιώματα και προκαλώντας τον καλπασμό της ανεργίας και της ανασφάλειας–, ήδη έφτασε η «αγορά» να είναι γεμάτη κόσμο διατεθειμένο να κάνει ο,τιδήποτε για ένα σάντουιτς∙ οι δημόσιες υπηρεσίες –προμελετημένα δυναμιτισμένες από το πελατειακό πολιτικό σύστημα και την ανεύθυνη διαχείρηση– περνούν τώρα σε χέρια ιδιωτικών εταιρειών, που γεμάτες απληστία προσδοκούν την οικειοποίηση της πολλά υποσχόμενης διοίκησής τους. Ως συνέπεια της απώλειας κοινωνικών κατακτήσεων, ξεπηδούν καθημερινά εικόνες απολυμένων χωρίς δικαίωμα επιδόματος, συνταξιούχων να ψάχνουν στα σκουπίδια, νοσοκομείων χωρίς γάζες, φαρμακείων χωρίς φάρμακα και ανθρώπων που απελπισμένοι αφαιρούν την ζωή τους∙ η Δημοκρατία έχει γίνει μάρτυρας πολλών κινητοποιήσεων στο όνομά της (καταπνιγμένων με χημικά όπλα και υπέρμετρους μηχανισμούς καταστολής και αποκατάστασης της τάξης), έχει γνωρίσει έναν πρωθυπουργό τον οποίον επέβαλαν οι δανειστές, εκπροσωπείται από βουλευτές που δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν ανάμεσα στους πολίτες, και παρακολουθεί κάθε μέρα ένα κοινοβούλιο όπου οι «διεθνείς δεσμεύσεις» χαράσσουν τα βήματα της κυβέρνησης πάνω από και κατά των δικαιωμάτων και των αναγκών του λαού, προσβάλλοντας τις συνταγματικές αρχές∙ και, τέλος, η εκχώρηση των δημοσίων αγαθών σε ιδιωτικά χέρια συνεχίζει αμείλικτα την πορεία της, ενορχηστρωμένη από το ΤΑΙΠΕΔ («Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου»), μία ανώνυμη εταιρεία ιδιωτικού δικαίου διοικούμενη από τεχνοκράτες του οικονομικού και επιχειρηματικού περιβάλλοντος, η οποία έχει αναλάβει να εκτελέσει το μεγαλύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που πραγματοποιείται αυτήν την στιγμή στον κόσμο.
Σε δεύτερο πλάνο, μία έκθεση υπό τον τίτλο «Cretan Gas Fields – Α new perspective for Greece's hydrocarbon resources», υπογεγραμμένη από αναγνωρισμένους ειδικούς για λογαριασμό της τράπεζας επενδύσεων Pytheas, παρουσιάζει επιστημονικές αποδείξεις που επισημαίνουν την ύπαρξη τεραστίων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στα νερά νότια της Κρήτης. Σύμφωνα με την Petroleum Geo-Services, νορβηγική εταιρεία που δεσπόζει στην έρευνα της πετρελαϊκής αγοράς, τα κοιτάσματα υδρογωνανθράκων στη λεκάνη νότια της Κρήτης «are equivalent» με αυτά της αποκαλούμενης «Λεκάνης της Λεβαντίνης», η οποία, σύμφωνα με τα στοιχεία της Γεωλογικής Υπηρεσίας των Η.Π.Α (U.S. Geological Survey - USGS), περιέχει τουλάχιστον 3,45 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου και 1.700 εκατομμύρια βαρέλια αργού πετρελαίου. Γύρω απ'το θέμα αυτών των ελπιδοφόρων ενεργειακών αποθεμάτων που μάλιστα βρίσκονται επί ευρωπαϊκού εδάφους, επικρατεί μία διακριτική σιωπή, αν και στα τέλη του περασμένου Νοέμβρη η Deutsche Bank αξιολογούσε την δυνατότητα να συμψηφιστούν τα χρέη της Ελλάδας με τα κέρδη των μελλοντικών εξορύξεων.
Σε ποιόν θα καταλήξει αυτός ο πλούτος; Θα μπορέσει μία χώρα ξεπουλημένη στους δανειστές της να τον διατηρήσει ως αποκλειστικό προνόμιο; Δεν είναι το χρέος ένα όπλο κατάκτησης και καθυπόταξης πιο ισχυρό ακόμα και απ'τον ίδιο τον πόλεμο; Ενίοτε η «ανάγνωση» των γεγονότων μπορεί να έχει απόλυτη λογική συνοχή και να είναι συνάμα απολύτως παραπλανητική. Η παρούσα, προς το παρόν, φαίνεται λογική: μακάρι τα γεγονότα να την διαψεύσουν.
Το άρθρο δημοσιέφθηκε στην ισπανική εφημερίδα "La Vanguardia" (21/12/2012)
Their Master´s Voice (Η φωνή του αφεντικού τους)
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Χθες το βράδυ, ενώ περισσότεροι από εκατό χιλιάδες άνθρωποι διαδηλώναμε απέναντι απ'το ελληνικό κοινοβούλιο κάτω απ'τη βροχή και τα δακρυγόνα και ενάντια στο «νέο πακέτο μέτρων», στην ολομέλεια της Βουλής μαινόταν η αντιπαράθεση σχετικά με την έγκρισή του μέσω της διαδικασίας του κατεπείγοντος. Αν εξαιρέσουμε τη δράση μιάς μικρής ομάδας ταραξιών –οι οποίοι αποδοκιμάστηκαν σθεναρά από το μεγαλύτερο μέρος των διαδηλωτών, είχαν όμως «την τιμητική» τους από τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια–, η διαδήλωση υπήρξε σαφώς ειρηνική. Έξω απ'το κοινοβούλιο πυρπολήθηκαν μερικοί κάδοι σκουπιδιών∙ μέσα όμως, πυρπολήθηκαν, όπως πυρπολούνται συνεχώς τα τελευταία χρόνια, δικαιώματα, παροχές, αποταμιεύσεις, δημόσια αγαθά και οι ύστατες ελπίδες των Ελλήνων.
Γύρω στα μεσάνυχτα, έπειτα από την ονομαστική ψηφοφορία των τριακοσίων βουλευτών, το προεδρείο προχώρησε στην διαδικασία της καταμέτρησης των ψήφων: 153 υπέρ, 128 κατά, 18 «παρών» καί μία απουσία. Το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής» ενεκρίθη. Αμέσως μετά, μέσω ξεχωριστών χειρόγραφων σημειωμάτων του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Αντώνη Σαμαρά, ανακοινώθηκε στον πρόεδρο του Κοινοβουλίου ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας οι οποίοι την τελευταία στιγμή το καταψήφισαν, αποπέμπονται από τις αντίστοιχες κοινοβουλευτικές τους ομάδες. Αληθινό μάθημα δημοκρατίας. Ούτε η ολέθρια πορεία της χώρας τα τελευταία χρόνια, ούτε η σταδιακή φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, ούτε οι άνω των εκατό επιχειρήσεις που έχουν βάλει λουκέτο, ούτε οι χιλιάδες κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας των πολιτών, ούτε η αποδεδειγμένη αποτυχία των εφαρμοζόμενων συνταγών, ούτε οι βάσιμες προειδοποιήσεις σχετικά με την αντισυνταγματικότητα, ούτε τα εύλογα επιχειρήματα που προέβαλαν οι όσοι διαφωνούντες, ούτε οι εμφανείς «ρωγμές» που αρχίζουν να καταγράφονται μεταξύ των πλέον δηλωμένων υποστηρικτών της νεοφιλελεύθερης θεολογίας, ούτε καν η εντιμότητα κάθε βουλευτή απέναντι στην ίδια του τη συνείδηση δεν μπορούν να δικαιολογήσουν γι'αυτήν την κυβέρνηση την «απείθεια στο κόμμα». ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία –αιώνιοι αντίπαλοι του παραδοσιακού δικομματισμού– ψηφίζουν ΝΑΙ σαν ένα σώμα και εκδιώκουν τους διαφωνούντες. Η αθέτηση των υποσχέσεων και η ασυνέπεια έναντι των ψηφοφόρων είναι πάντα συγχωρητέα∙ αυτό που είναι ιερό είναι η πίστη στα αφεντικά. Αυτό το έχουν αποδείξει.
Απ'την πλευρά της, η ΔΗΜΑΡ, το τρίτο μέλος αυτής της παραδομένης σε ιδιωτικά συμφέροντα κυβερνήσεως, έπαιξε επίσης με εξαιρετικό θεατρινισμό τον ρόλο του καλού στην φαρσοκωμωδία. Οι βουλευτές της, προσποιούμενοι με μηδενική αξιοπιστία τους υπερασπιστές των εργαζομένων και του κοινού καλού κατά τη διάρκεια των «διαπραγματεύσεων» με την Τρόϊκα, όταν έφτασε η ώρα της ψηφοφορίας δεν είπαν ούτε ΝΑΙ ούτε ΟΧΙ: εκτός από δύο λαμπρές εξαιρέσεις, οι υπόλοιποι δεκαοχτώ βουλευτές αρκέστηκαν στο να ψελλίσουν «παρών». Αδιάφορο∙ ο Δάντης, που επισκέφθηκε την Κόλαση, μας είπε ότι στην είσοδο υπάρχει ένα μέρος ιδιαίτερο, προοριζόμενο ειδικά για τους άτολμους και τους αδιάφορους. «Ας μη μιλάμε γι'αυτούς: κύττα τους και προσπέρνα».
Έτσι λοιπόν, με τις μισές σύν τρείς ψήφους εγκρίθηκε η νέα φάση της «διάσωσης». Το σχέδιο για το 2013 προβλέπει νέα «μέτρα περικοπών», ύψους 13,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, απόλυσεις 25.000 επιπλέον δημοσίων υπαλλήλων, μεγαλύτερη χαλάρωση της εργασιακής νομοθεσίας, αυξημένη συμμετοχή στις δαπάνες υγείας, εκ νέου μείωση των συντάξεων, αύξηση του δείκτη ανεργίας και άνοδο της ύφεσης. Από το επιθετικό σχέδιο της ιδιωτικοποίησης του εθνικού πλούτου –το οποίο περιλαμβάνει πλέον ακόμα και το νερό–, η κυβέρνηση προσδοκούσε να αποκομίσει κέρδη 50 δισεκατομμυρίων: τώρα πιά, συμβιβάζεται με 10 και μάλιστα κατανεμημένα στην διάρκεια των επομένων τεσσάρων ετών. Δηλαδή, πωλούμε την χώρα και το Κράτος σε τιμή ευκαιρίας για να έχουμε κέρδος 2,5 δισεκατομμυρίων ανά έτος∙ και εν τω μεταξύ, από το δάνειο των 36 δισεκατομμυρίων που αναμένονται με το «νέο πακέτο», τα 26 θα πάνε κατ'ευθείαν στην «ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών» χωρίς καν να ζητηθούν εγγυήσεις ότι αυτοί οι πόροι θα κατευθυνθούν σε δάνεια. Και έπεται συνέχεια. Η δημοκρατία συνεχώς αποδυναμώνεται, η πολιτική του Κατεστημένου είναι απλά και μόνο μία ιδιωτική συναλλαγή, και, μετά από την άθλια χθεσινή ψηφοφορία, η Ελλάδα κάνει ένα ακόμα βήμα προς μία κοινωνία διαλυμένη, στο έλεος των δανειστών της.
Άρθρο δημοσιευμένο στην ισπανική εφημερίδα La Vanguardia (8/11/12)